Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârım
Yokdur anın yanında bir kılca i'tibârım
İnsâf hoşdur ey aşk ancak beni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsin mi rûzigârım
Bildi tamâm-ı âlem kim derd-mend-i aşkım
Yâ Râb henüz hâlim bilmez mi ola yârım
Vaslından ayrı n'ola kanım dökülse gül gül
Ben gül-bün-i belâyım bu fasldır bahârım
Tasvîr eden vücûdum yazmış elimde sâğar
Ref' olmağa bu sûret yok elde ihtiyârım
Dûr istemen zamânî mey neş'esin başımdan
Toprağ olanda yâ Râb dürd-i mey et gubârım
Rüsvâlarından ol meh saymaz beni Fuzûlî
Dîvâne olmayım mı dünyâda yok mu ârım
