Her habâb-i eşkime bir aks salmış peykerim

Her habâb-i eşkime bir aks salmış peykerim
Şâh-i mülk-i mihnetim tutmuş cihânı leşkerim

Ehl-i kadrim yanalı aşk oduna pervâne veş
Sürme-i çeşm eylemişler şem’ler hâkisterim

Cismimi yaktınsa pâ-mal etme gönlümden sakın
Kül-hanım eksik değil hâkisterimde ahkerim

Aşk ser-gerdânıyım göğsümde bin bin dağlar
Bir sipihr-i sâ’irim sâbit cemi’i ahterim

Çeşm târ-i cismime düzmüştü eşkim gevherin
Âh kim çerh üzmüş ol târı dağılmış gevherim

N’ola her sâ’at od üstünde durursam ûd tek
Ûd-i bezm-i aşkım âteştir bisât ü bisterim

Ey Fuzûlî çok melâmetten beni men etme kim
Ben nihâl-i gül-şen-i derdim melâmettir berim